PHOTOGRAPHY WEBLOG

Vanavond op de Duitse tv-zender Phoenix een aantal programma's over fotografie, ik noem er twee:

Die Erde von oben - Mit dem Fotografen Yann Arthus-Bertrand um die Welt

Noch nie ist die Welt mit soviel Poesie gezeigt worden. In Tausenden von Flugstunden wurden mehr als 150 Länder überflogen und unzählige Luftaufnahmen gemacht, aus fünf Metern bis zu 2.000 Metern Höhe.

Das wohl ehrgeizigste Unternehmen der Luftbildfotografie will einen umfassenden Überblick über den Zustand der Erde zusammenstellen. Der Mann hinter diesem Projekt: Fotograf Yann Arthus-Bertrand.

Yann Arthus-Bertrand entdeckte seine Leidenschaft für die Fotografie, als er mit 30 nach Kenia übersiedelte, um das Verhalten der Löwen im Massai Mara-Nationalpark zu studieren. Seinen Lebensunterhalt besserte er als Pilot von Heißluftballonflügen auf und lernte dabei die Fotografie aus der Luft kennen. Die Perspektive aus dem Heißluftballon und später aus dem Helikopter sollte zu seinem weltberühmten Markenzeichen werden.

Der Film zeigt das Leben des außergewöhnlichen Fotografen, der voller Leidenschaft magische Bilder fotografiert, sei es Bademode, die größte Landwirtschaftsausstellung Frankreichs oder eben die Erde von oben. Er zeigt aber auch einen Mann, der sich von den vielfältigen Schwierigkeiten, die seine Reise um die Welt mit sich bringt, nicht abschrecken lässt - weil er daran glaubt, dass man nur das schützen kann, was man wirklich gut kennt.

23.11.07, 20.15 Uhr

Wendebilder - Fünf Fotos und ihre Geschichten

Es sind aufregende Tage im Herbst 1989. Ein ganzes Land ist in Bewegung und wird bis in die entlegensten Winkel von einem Sog der Veränderung erfasst. Vieles davon ist in Vergessenheit geraten, doch zum Glück wurde auch viel fotografiert in der Wendezeit 1989. Der Film begibt sich auf die Spur dieser Fotografien und trifft Fotografierte, Fotografen und Menschen, die sehr persönliche Geschichten hinter den Momentaufnahmen erzählen.

Im Strudel des Geschehens begegnen sich höchst unterschiedliche Menschen, so z.B. der französische Unternehmer Daniel Boulogne und der Ostberliner Künstler Manfred Butzmann. Mit zwei Tonnen Farbe unterstützt der Kunstfan aus Paris ostdeutsche Maler bei ihrem Plan, die graue Ostseite der Mauer mit bunten Kunstwerken zu verschönern. Wer erinnert sich an diese Begegnungen - 15 Jahre später? Viele dieser Geschichten wurden nie erzählt. Sie blieben im Schatten der Maueröffnung, der Wahlen und der unzähligen anderen wichtigen, neuen und großen Entwicklungen dieser Zeit.

Doch glücklicherweise wurde viel fotografiert im Herbst 1989. Da gibt es neben dieser deutsch-französischen Geschichte von den Mauermalern, auch eine denkwürdige Begegnung auf der ersten Montagsdemonstration in Leipzig. Der Fotograf Johannes Beleites macht ein außergewöhnliches Foto von dem Straßenbahnfahrer Steffen Schulz, der mit seiner Straßenbahn inmitten der Menschenmassen feststeckt. Der ehemalige Häftling Jürgen Guse erzählt vom Hungerstreik im berüchtigten Gefängnis von Bautzen, dem "Gelben Elend". Das Bild eines Panzers mit dem Transparent "Soldaten sind auch Menschen" führt zu Jan Gieschler und der Geschichte der ersten und einzigen Meuterei in der NVA. Ein weiteres Foto zeigt Lothar Ehm bei dem Versuch, eine Kalaschnikow so zu verbiegen, dass aus ihr nicht mehr geschossen werden kann, ein Engagement, dass er und seine Kollegen so lange verfolgen, bis sie sämtliche Kampfgruppenwaffen ihres Betriebes verschrottet haben. Behilflich ist ihnen dabei ausgerechnet die Armee.

Dokumentation von Karoline Kleinert (2006)

23.11.07, 21.00 Uhr

In een verduisterde zaal van Nieuwspoort lieten twee jury’s eind vorig jaar in twee dagen tijd een stroom foto’s aan zich voorbij trekken. De ene jury bekeek op een scherm het werk van aanstormende talenten voor de Canon-jongerenprijs en dat van gearriveerde fotojournalisten voor de prijs voor Fotojournalist van het Jaar. De andere jury beoordeelde acht categorieën en wees uiteindelijk de beste Nederlandse nieuwsfoto aan, de Zilveren Camera. Voor de beoordeling van elk van de negenduizend foto’s waren enkele seconden ingeruimd. De intensieve kijkoperatie leverde een unanieme winnaar op, maar liet de juryleden uitgeput en met rode ogen achter. ‘Nooit meer’, bezweert Hans Kouwenhoven, voorzitter van de Stichting De Zilveren Camera. ‘Het is fysiek bijna niet te doen om zoveel foto’s te bekijken. De kwaliteit van de keuze kwam in gevaar.’

Kouwenhoven zag ook vorig jaar toe op een goed verloop van de jurering. Na afloop wist hij dat het voortaan anders moest: ‘De beoordeling kwam te veel tot stand via negatieve selectie. Als er een redelijke foto was, dan was vaak de gedachte: er zal nog wel een betere langskomen. Zo verdwenen honderden beelden vroegtijdig uit het zicht. We wilden zo snel mogelijk bij de tweehonderd beste foto’s uitkomen. Mogelijk zijn door de negatieve selectie zelfs potentiële winnaars gesneuveld.’

Het afgelopen jaar bedacht Kouwenhoven een opzet voor de Zilveren Camera-nieuwe stijl, die meer recht zou doen aan de Nederlandse fotojournalistiek. Papieren foto’s en CD’s worden niet meer geaccepteerd. Alle foto’s dienen via internet te worden aangeleverd.

Medewerkers van de organisatie verdelen de ingezonden foto’s traditiegetrouw in acht categorieën, zoals landelijk nieuws, sport en documentaire. Dan komen de juryleden in actie. In tegenstelling tot vorige jaren krijgen ze voor de beoordeling nu veel langer de tijd. Kouwenhoven legt uit: ‘Van 23 december tot 4 januari, tien dagen, krijgen ze individueel de gelegenheid om achter een computer de beelden te bekijken. Iedere categorie krijgt een eigen jury met drie leden, van wie één de voorzitter is. In de tiendaagse periode mogen ze met elkaar overleggen. Ieder drukt zijn waardering voor de foto’s uit met een cijfer. Net als voorheen kunnen ze enkele foto’s, maar ook series beoordelen. Van de series documentair binnenland en documentair buitenland worden geen enkele beelden geselecteerd. Op 5 januari 2008 komen in Nieuwspoort alle 25 juryleden, inclusief de algemeen voorzitter, bijeen om de beste drie van iedere categorie vast te stellen en te bespreken. Zo krijgen we veel meer tijd voor een goede beoordeling. Het secondenwerk is voorbij.’

De jurering is niet de enige wijziging. Er komt een systeem van nominaties. De genomineerde foto’s komen op de website van de Zilveren Camera, voor iedereen zichtbaar. Ook zijn ze te zien in het Haags Fotomuseum. De winnaars worden op zondagmiddag 20 januari rond vijf uur in het Haags Fotomuseum bekendgemaakt, nadat de juryvoorzitters zich voor een kort en beslissend beraad hebben teruggetrokken.’

De middag in het museum komt in de plaats van het traditionele Zilveren Camera-feest. Na afloop is er een feestelijk samenzijn.

Kouwenhoven meent dat de wedstrijd op drie punten baat heeft bij de veranderingen. ‘De organisatie wordt efficiënter, de keuze betrouwbaarder en voor het publiek en de fotografen is de wedstrijd spannender.’ Ook wil hij de jongerenprijs en de prijs voor de Fotojournalist van het Jaar een andere invulling geven. ‘De spoeling van fotojournalisten met een oeuvre wordt dun’, vindt hij. Kouwenhoven pleit voor een prijs waarbij ook het publiek zeggenschap krijgt.

Inzenden kan vanaf 1 december op www.zilverencamera.nl

Bron: De Journalist.

Op zaterdag 24 november om 17.50 uur op Nederland 2 brengt de AVRO een nieuwe aflevering van 'Nieuw in Nederland'. Deze keer staan de honderd foto’s van Leonard Freed, geschonken aan het Fotomuseum Den Haag, centraal. Deze tentoonstelling is de meest omvangrijke ooit van het werk van Leonard Freed. Het is een overzicht van het werk en de carrière van de in 2006 overleden fotograaf.

In de tentoonstelling springt de veelzijdigheid van de geëngageerde fotograaf Leonard Freed direct in het oog. De tegenstellingen in zijn werk zijn erg groot. Aan de ene kant richtte hij zich op thema’s als oorlog, revolutie, ongeluk en armoede, terwijl hij zich anderzijds juist bezighoudt met alledaagsheid zoals vriendschap, liefde en het mysterie van geboorte en dood.

Freed publiceerde meer dan duizend foto’s in talrijke belangrijke internationale tijdschriften en kranten, zoals ‘Der Spiegel’, ‘Der Stern’, ‘London Sunday Times’ en ‘Libération’. Veel van zijn opnames zijn iconen van de fotografiegeschiedenis geworden. In de periode 1958–1970 woonde de Amerikaanse fotograaf in Amsterdam en in 1972 wordt hij volwaardig lid van het invloedrijke persagentschap ‘Magnum Photos’. Leonard Freed behoort tot de tweede generatie Magnumfotografen die volledig in hun werk opgingen. Het lukte hem echter altijd zijn autonomie te bewaren en zich te verdiepen in één bepaald onderwerp.

'Nieuw in Nederland', zaterdag 24 november om 17.50 uur bij de AVRO op Nederland 2.

De Tweede Kamer verzet zich tegen het compromis dat foto's voor paspoorten zowel aan de gemeentebalie als bij een fotowinkel gemaakt mogen worden. Alle fracties vinden dat staatssecretaris Ank Bijleveld (Binnenlandse Zaken) moet kiezen voor een van beide varianten.

Onder druk van de fotobranche en het ministerie van Economische Zaken sloot de staatssecretaris eerder deze maand een compromis waarin zowel opnames van gemeenten als die van fotografen worden geaccepteerd. De Kamer vindt dat zij daarmee haar eigen veiligheidsargument onderuithaalt en noemde het voorstel woensdag tijdens een overleg over de kwestie vlees noch vis.

Bijleveld en minister Maria van der Hoeven (Economische Zaken) houden ondanks de kritiek vast aan hun voorstel. Het lijkt er overigens op dat Bijleveld in de toekomst wel voldoende steun krijgt voor haar plan om alle gezichtsopnames aan de gemeentebalie te laten maken. De coalitiepartijen zullen haar steunen zodra afbeeldingen van fotografen niet meer goed genoeg zijn voor een paspoort.

De veiligheidskenmerken van paspoorten worden steeds gecompliceerder. Over enkele jaren wordt waarschijnlijk gebruikgemaakt van een gezichtsopname die vanuit meerdere invalshoeken is genomen. Dan volstaat de pasfoto uit de winkel niet meer.

Bron: ANP.

World Press Photo zal de komende drie jaar ook te zien zijn in de stad Naarden. Van 26 augustus tot en met 23 september 2008 kunnen alle inwoners van Naarden en omgeving een blik werpen op 's werelds beroemdste nieuwsfototentoonstelling. Daarmee schaart Naarden zich in het illustere gezelschap van circa 100 wereldsteden in ruim 40 landen waar de World Press Photo-expositie jaarlijks is te zien.

Olivier van Breemen, freelance correspondent in Parijs voor onder andere de GPD-bladen, plaatste in september een eigen foto van het Londense St. Pancras station op zijn weblog. Tot zijn verbazing trof hij zijn foto een week geleden aan in het Franse dagblad Le Figaro. Op advies van de lezers van zijn weblog stuurde hij aangetekende brief met factuur aan de hoofdredacteur. Dat kwam hem te staan op een agressief telefoontje van de chef van de fotoredactie van Le Figaro:

Zij was gechoqueerd door de agressieve toon (violent zei ze) en zei dat Le Figaro nooit auteursrechten schendt. De foto komt namelijk van agentschap Gamma en is gemaakt door een fotograaf van wie ze de naam niet wilde spellen. Alle informatie komt per post mijn kant op.
'Maar heeft u mijn weblog dan bekeken? Ziet u niet dat die foto bij mij vandaan komt', vroeg ik haar. Die moeite had ze niet genomen. 'De foto is van Gamma, meneer. De informatie komt naar u toe.'
'Kunt u mij dan de naam van de fotograaf spellen', vroeg ik.
'Nee, dat doe ik niet.'
'En uw naam?'
'****, dag meneer'
Toen gooide ze de hoorn erop, zonder dat ik iets terug kon zeggen.

Wellicht tijd een advocaat in handen te nemen.

Wordt vervolgd.

The type of shoes and jackets you wore were important, too, if only to identify your country of origin. Most of the Paris-based photographers wore a French brand of leather shoe called Paraboots, which were smart-looking as well as rugged. I bought myself a pair of sturdy black ones that I loved, even though on me they just looked big and clunky. As for outerwear, anything in black or tan with large pockets was acceptable. The British photographers had footwear and outerwear that, in typical British fashion, divided them into their respective classes. The working-class guys tended to wear Doc Martens or Clarks, while their Oxbridge-educated colleagues favoured the more expensive Timberlands, imported from America, or a well-worn pair of Church's for less strenuous terrain like 10 Downing Street. The guys with the Doc Martens could wear any type of cool jacket imaginable, while the Oxbridge guys wore one jacket and one jacket only: a green Barbour, the kind usually worn with a pair of green wellies during the hunting season back home. The Americans - along with the Japanese, who were always trying to be just like the Americans - liked any jacket and/or vest manufactured by Banana Republic, which they wore with either Timberlands or with sneakers, the latter getting them teased mercilessly by the French. The Germans had ugly jackets with decals and boxy, utilitarian shoes made by companies like Birkenstock, and the Soviets, if they ever made it out of their country, wore nylon windbreakers and those hideous grey fake-leather loafers from the central Soviet shoe factory.

A photographer's pants, on the other hand, told you nothing. Everyone, to a person, wore Levi's.

Deborah Copaken Kogan - Shutterbabe

Uit een interne mededeling van Nikon blijkt dat de verwachte vraag naar de nieuwe DSLR Nikon D3 zo groot is dat professionele fotografen nog hun best moeten doen om er een in handen te krijgen. Zo zou bijvoorbeeld het agentschap Agence France Presse hebben besloten over te stappen naar Nikon.

Ook kondigde Nikon vandaag een nieuwe en redelijk betaalbare standaardzoom aan voor consumenten, met AFS motor en Vibratie Reductie. Het objectief loopt van 18 tot 55 millimeter.

Op de website van Magnum Photos schrijft Magnum-fotograaf en fotoboeken-expert Martin Parr over het fenomenale boek Magnum Magnum.

Hij schrijft over de gecompliceerde totstandkoming van het boek. Naar zijn mening verdient samenstelster Brigitte Lardinois de Nobelprijs voor de Vrede, voor haar inspanningen om aan de wensen van de fotografen te voldoen. Tenslotte rekent hij met zijn onderkoelde Britse gevoel voor humor voor, dat Magnum Magnum per kilo evenveel kost als kabeljauw, a lot of book for your money.

Lees het hier.

The U.S. military says it has "convincing and irrefutable" evidence that an award-winning Associated Press photographer is connected to the insurgency in Iraq. The photographer, Bilal Hussein Zaidon, faces charges in the Iraqi Central Court based on the evidence, Pentagon officials said Monday.

Pentagon spokesman Geoff Morrell and other U.S. military officials would not say directly what charges he faced. They referred reporters to the Iraqi court system.

Hussein, an Iraqi who lives in the western Anbar province city of Ramadi, has been held without charge by the U.S. military since April 2006, when bomb parts and insurgent propaganda were found in his house after the U.S. military asked to use it as an observation post during an operation.

Hussein was already under suspicion by the U.S. military because he arrived at terrorist attack sites so quickly that they suspected he had advance knowledge of attacks, according to Morrell.

Morrell said the reason for the delay in charging the man was that "additional evidence had come to light that the man was a media operative who had infiltrated The Associated Press." He said the Iraqi court system would hold a hearing later this month to determine if there was enough evidence to continue to trial.

Hussein is being held by the U.S. military in Iraq.

AP chief executive officer and president Tom Curley said the agency has "grave concerns" that Hussein's rights are being "ignored and even abused" and called on the United States to release the photographer. "The steps the U.S. military is now taking continue to deny Bilal his right to due process and, in turn, may deny him a chance at a fair trial," Curley said. "The treatment of Bilal represents a miscarriage of the very justice and rule of law that the United States is claiming to help Iraq achieve."

One of Hussein's photographs was among a series of 20 AP photographs that won the Pulitzer Prize for breaking news photography in 2005.

Bron: CNN.

Vanavond was er in het sportprogramma Holland Sport aandacht voor de Belgische fotograaf Stephan VanFleteren.

Herhaling dinsdag 20 november 13.20-14.15 op Nederland 2.

Eén van de eerste Leica fotocamera's ter wereld is zaterdag in Wenen voor 336.000 euro van eigenaar gewisseld, zo heeft het Oostenrijkse cameramuseum annex veilinghuis Westlicht Photographica bekendgemaakt. De nieuwe eigenaar is een private verzamelaar uit Europa die anoniem wou blijven. Het is de hoogste prijs die ooit voor een kleinbeeldcamera is betaald.

Het gaat om een zwarte Leica uit 1923 en stamt uit de O-serie van het beroemde merk, waarmee de bouwer in Wetzlar de mogelijkheden voor een kleinbeeldcamera op de markt wou uittesten. Het geveilde model draagt het nummer 107 en was volgens het veilinghuis de eerste die voor de uitvoer was gestemd. Het was de zevende camera die door Leica in serie was gebouwd.

Het vorige record voor een camera werd eveneens bij Westlicht Photographica opgetekend. In mei 2007 werd 580.000 euro betaald voor een Daguerreotype, de eerste op commerciële basis door de gebroeders Susse gebouwde camera uit 1839.

Bron: Belga.